โป๊ยเซียนก็เป็นไม้ดอกยอดฮิตชนิดหนึ่งที่ได้รับความนิยมจากผู้ปลูกกันแพร่หลาย เป็นไม้อยู่ในวงศ์เดียวกับต้น สลัดได มีถิ่นกำเนิดจากเกาะมาดากัสการ์ แถบมหาสมุทรอินเดีย นอกชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกาและในแถบเขตร้อน เขตอบอุ่นบางประเทศ ถูกนำเข้า มาขยายพันธุ์ปลูกในประเทศไทยโดยพ่อค้าชาวจีนที่เดินทางเข้ามาติดต่อค้าขายทางเรือกับชาวไทยตั้งแต่สมัยอดีต ชาวจีน นิยมปลูกตั้งไว้หน้าบ้าน มีการจุดธูปบูชาผูกผ้าแดงรอบต้น เพราะเชื่อว่าจะนำโชคลาภให้เจ้าของ และคำว่า โป๊ยเซียนหมายถึง เซียนทั้ง 8 ของชาวจีน มีมากกว่า 100 ชนิด และ “โป๊ยเซียนต้นเตี้ย” เป็นสายพันธุ์ หนึ่งที่มีขนาดของต้นและดอกสวยงามน่ารักมาก เป็นสายพันธุ์ที่หายาก   
 
โป๊ยเซียนต้นเตี้ย” หรือ EUPHORBIA ANKARENSIS อยู่ในวงศ์ EUPHORBIACEAE ลำต้นกลม ไม่เป็นเหลี่ยมเหมือนโป๊ยเซียนทั่วไป และต้นจะมีขนาดใหญ่ หรืออ้วนมาก โตเต็มที่เส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ระหว่าง 2-2.5 นิ้วฟุต โคนต้นใหญ่ปลายต้นเรียว ต้นสูงเต็มที่ไม่เกิน 1 คืบมือผู้ใหญ่ อยู่ในลักษณะต้นเตี้ยแจ้ ตามลำต้นมีหนามแหลม และผิวลำต้นจะเป็นตุ่มนูนรอบลำต้นเห็นชัดเจน ใบเป็นใบเดี่ยวออกเรียงสลับรอบต้น เป็นรูปรี ปลายและโคนใบแหลม ใบมีขนาดเล็กกว่าใบโป๊ยเซียนทั่วไป 
 
ดอก ออกเป็นช่อกระจุกที่ปลายต้น แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อยไม่ น้อยกว่า 5-10 ดอก ลักษณะดอกเหมือนกับดอกโป๊ยเซียน ทั่วไป เป็นสีแดงอมชมพู หรือ สีบานเย็น เวลามีดอกเป็นช่อหลายช่อและดอกบานพร้อมกันจะดูสวยงามน่ารักมาก “ผล” รูปทรงกลมขนาดเล็ก ภายในมีเมล็ด ดอกออกตลอดปี ซึ่ง “โป๊ยเซียนต้นเตี้ย” ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ปักชำต้นไม่สำเร็จ 
 
การปลูก นิยมปลูกลงกระถางขนาดกะทัดรัด ทำทางระบายนํ้าก้นกระถางให้ดี อย่าให้มีนํ้าท่วมขังได้อย่างเด็ดขาด เครื่องปลูกประกอบด้วยดิน 1 ส่วน อิฐมอญทุบเป็นก้อนเล็กๆ 1 ส่วน กาบมะพร้าวแห้งหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ 1 ส่วน คลุกให้เข้ากันจนได้ที่ แล้วนำต้นลงปลูกตั้งในที่มีแดดจัดทั้งวัน รดนํ้าพอชุ่มวันละครั้ง หรือวันเว้นวัน บำรุงปุ๋ยขี้วัวหรือขี้ควายแห้งโรยตามหน้าดินเดือนละครั้ง จะทำให้ต้นแข็งแรงมีดอกสวยงาม 


เอื้อเฟื้อข้อมูล โดย www.thairath.co.th