ชื่อวิทยาศาสตร์ Quisqualis indica Linn.
ตระกูล COMBRETACEAE
ชื่อสามัญ Rangoon Creeper.
ลักษณะทั่วไป
ต้น เล็บมือนางเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง มีขนาดกลาง มึความสูงประมาณ 5 เมตร จะแตกกิ่งก้านสาขามาก
จนหนาทึบ และตามลำต้นหรือบริเวณกิ่งอ่อนจะมีขนสีน้ำตาลอมเทาขึ้นปกคลุมอยู่ทั่วบริเวณแต่
บริเวณ ต้นหรือกิ่งที่แก่แล้วผิวของต้นหรือกิ่งจะเกลี้ยงไม่มีขน หรือบางทีขนก็กลายไปเป็นหนาม
การปลูกจะต้องหาหลักยึด หรือร้านให้ลำต้น หรือเถาเล็บมือนางยึดเกาะ
ใบ เล็บมือนางเป็นไม้ใบเดี่ยว จะออกใบตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ ลักษณะของใบจะเป็ฯรูปมน ขอบใบ
ขนาน ปลายใบแหลม หรือปลายใบมนแล้วมีติ่งแหลม โคนใบจักเว้าเล็กน้อย ขอบใบเรียบ แต่
บางใบก็จะเป็นคลื่นเนื้อใบจะบาง
ดอก เล็บมือนางจะออกดอกเป็ฯช่อ อยู่บริเวณส่วนกลางยอดของลำต้นดอกจะมีลักษณะเป็นหลอดยาว
ประมาณ 4 นิ้ว ตรงปลายดอกจะแยกออกเป็น 5 กลีบ ดอกมีสีแดงอมขาว หรือสีชมพู หลอดของ
ดอกจะโค้งเล็กน้อย และจะมีเกสรยาว ๆ ยื่นออกมาจากกลางดอก 5 อัน
ฤดูกาลออกดอก
เล็บมือนางมีวิธีการปลูกโดยให้นำเอากิ่งที่ได้จากการปักชำ มาปลูกลงดิน คนส่วนมากจะนิยมปลูก
เล็บมือนางบริเวณรั้ว หรือซุ้มประตู หรือจจะปลุกตามสวนสาธารณะ ก็จะดูสวยงามดี
การดูแลรักษา
แสง เล็บมือนางเป็นไม้กลางแจ้ง ที่ต้องการแสงมากพอสมควร เพราะหากได้รับแสงไม่เพียงพอ
ก็จะเป็นผลต่อการสังเคราะห์แสงของใบ และจะทำให้ต้นเล็บมือนางไม่เจริญงอกงามเท่าที่
ควร และดอกก็จะไม่สวย
น้ำ เล็บมือนางมีความต้องการน้ำปานกลาง แต่หากเป็นในระยะแรกปลูก ควรรดน้ำทุกวัน วัน
ละ 2 ครั้ง โดยรดในช่วงเช้า หรือ 2 วัน ต่อ 1 ครั้ง ก็ยังได้
ดิน เล็บมือนางเป็นไม้ที่ขึ้นง่าย ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องดินปลูกมากนักแต่ถ้าจะให้เจริฐงอกงามดี
ก็ควรปลูกด้วยดินร่วนปนทรายที่มีการระบายน้ำได้ดี
ปุ๋ย นอกจากใช้ปุ๋ยหมักหรือปุ๋ยคอก ในการผสมดินปลูกแล้ว หากต้องการให้ต้นและใบเจริญ
งอกงามอย่งกว่านี้ ก็ควรรดด้วยยูเรีย สัปดาห์ละ 1 ครั้ง แต่ในช่วงที่เล็บมือนางให้ดอก
ไม่ควรรดรูเรีย ควรที่จะงดการรดยูเรียไปเลย แล้วหันมาให้ปุ๋ยบำรุงดอกแทน
โรคและแมลง
โดยส่วนใหญ่เท่าที่พบ จะไม่มีโรคและแมลงรบกวนมากนัก จึงไม่จำเป็นที่จะต้องใช้สารเคมีในการ
รักษา และป้องกันกำจัด เพียงแต่ให้ทำลายใบหรือส่วนอื่น ๆ ของต้น ที่มีการร่วงหล่นลงมาอาจทำ
ลายโดยการขุดหลุมฝัง หรือเอาไฟเสียจะเป็นการดีที่สุด
การขยายพันธุ์
การขยายพันธุ์โดยการปักชำกิ่ง